سوره مرسلات
| < انسان - نبأ > | |
|---|---|
|
| |
| شماره سوره | ۷۷ |
| جزء | ۲۹ |
| نزول | |
| ترتیب نزول | ۳۳ |
| مکی/مدنی | مکی |
| اطلاعات آماری | |
| تعداد آیات | ۵۰ |
| تعداد کلمات | ۱۸۱ |
| تعداد حروف | ۸۴۱ |
سوره مُرسَلات هفتاد و هفتمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن است که در جزء ۲۹ جای دارد. مرسلات به معنای فرستادگان است و این کلمه در آیه نخست این سوره آمده است. سوره مرسلات بر وقوع قیامت تأکید و منکران آن را پیاپی تهدید می‌کند. این سوره همچنین اعمال و نشانه‌های مجرمان و پرهیزکاران را برمی‌شمرد و در مورد سرنوشت آنان سخن می‌گوید. درباره فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده هر كس سوره مرسلات را قرائت کند، براى او نوشته شود كه از مشركان نيست.
معرفی
- نامگذاری
این سوره را مُرسَلات (به معنای فرستادگان) نامیده‌اند؛ به دلیل آنکه در آغاز سوره به آنان سوگند یاد شده است. همچنین نام دیگر این سوره «عُرف» است که در نخستین آیه به کار رفته است.
- محل و ترتیب نزول
سوره مرسلات جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، سی و سومین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شد. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، هفتاد و هفتمین سوره است و در جزء ۲۹ قرآن جای دارد.
- تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها
سوره مرسلات ۵۰ آیه، ۱۸۱ کلمه و ۸۴۱ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) و از سوره‌های نسبتاً کوچک قرآن است. در ۵ آیه نخست این سوره به پنج موضوع مختلف سوگند یاد شده است.
محتوا
سوره مرسلات با تأکید زیاد بر وقوع قیامت و نشانه‌های آن و همچنین ذکر بخشش‌های خداوند به بشر، در مورد اعمال و نشانه‌های مجرمان و پرهیزکاران و سرنوشت نهایی هر دو گروه سخن می‌گوید. این سوره تأکید خود بر قیامت را با تهدید شدید منكرانِ قیامت و انذار و بشارت به ديگران همراه می‌کند و بيش از دیگر مطالب، به تهدید می‌پردازد؛ به همین دلیل آیه "وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ- واى در آن روز بر تكذيبگران" ده مرتبه در آن تکرار شده است.
| کیفر سخت منکران دین خدا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| گفتار چهارم: آیه ۴۶-۵۰ دلایل عذاب شدن منکران دین | گفتار سوم: آیه ۲۹-۴۵ کیفیت مجازات منکران دین | گفتار دوم: آیه ۱۶-۲۸ نشانه‌های فرمانروایی خدا و اراده او بر کیفر منکران | گفتار اول: آیه ۱-۱۵ کیفر منکران دین، وعده قطعی خدا | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| دلیل اول: آیه ۴۶-۴۷ ارتکاب انواع گناهان و قطع ارتباط با خدا | مطلب اول: آیه ۲۹-۳۴ عذاب منکران با دود آتش دوزخ | نشانه اول: آیه ۱۶-۱۹ هلاکت مجرمان | مطلب اول: آیه ۱-۷ وعده کیفر منکران دین از سوی خداست | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| دلیل دوم: آیه ۴۸-۵۰ خاضع نبودن در برابر فرمان خدا | مطلب دوم: آیه ۳۵-۳۷ اجازه نداشتن منکران برای عذرخواهی | نشانه دوم: آیه ۲۰-۲۴ مراحل آفرینش انسان | مطلب دوم: آیه ۸-۱۵ روز قیامت، زمان کیفر منکران دین | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| مطلب سوم: آیه ۳۸-۴۰ ناتوانی کافران برای رهایی از عذاب | نشانه سوم: آیه ۲۵-۲۸ آماده کردن زمین برای زندگی انسان | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مطلب چهارم: آیه ۴۱-۴۵ محرومیت منکران از نعمت‌های بهشتی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
انقراض حیات انسان
به گفته علامه طباطبایی، در بسیاری از سوره‌های قرآن، به‌ویژه در سوره‌های کوتاه مانند نبأ، نازعات، تکویر، انفطار و انشقاق، روز قیامت با حوادثی قرین دانسته شده که نشان از انقراض عالم انسانی خواهد بود. به باور او آیات ۸ تا ۱۲ سوره مرسلات نیز به برخی از حوادث روز قیامت از جمله تاریک و محو شدن ستارگان، شکافته شدن آسمان و کنده شدن کوه‌ها اشاره دارد که نشانه‌هایی از انقراض حیات است.
فضیلت و خواص
در فضیلت قرائت سوره مرسلات از پیامبر(ص) روایت شده است هر کس این سوره را بخواند نوشته می‌شود که او از مشرکان نیست. از امام صادق (ع) نیز نقل شده هر كس سوره مرسلات را بخواند خداوند در روز قیامت بین او و پیامبر(ص)آشنایی ایجاد می‌كند.
در برخی منابع روایی برای قرائت این سوره خواصی چون امنیت و مصونیت در سفر، پیروزی بر دشمنان و همچنین برطرف شدن درد شكم ذکر شده است.
متن و ترجمه
سوره مرسلات
| مـتـن | ترجمه |
|---|---|
| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ وَالْمُرْ‌سَلَاتِ عُرْ‌فًا ﴿١﴾ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿٢﴾ وَالنَّاشِرَ‌اتِ نَشْرً‌ا ﴿٣﴾ فَالْفَارِ‌قَاتِ فَرْ‌قًا ﴿٤﴾ فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرً‌ا ﴿٥﴾ عُذْرً‌ا أَوْ نُذْرً‌ا ﴿٦﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿٨﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِ‌جَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا الرُّ‌سُلُ أُقِّتَتْ ﴿١١﴾ لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿١٢﴾ لِيَوْمِ الْفَصْلِ ﴿١٣﴾ وَمَا أَدْرَ‌اكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ﴿١٤﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٥﴾ أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٦﴾ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِ‌ينَ ﴿١٧﴾ كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِ‌مِينَ ﴿١٨﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٩﴾ أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاءٍ مَّهِينٍ ﴿٢٠﴾ فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَ‌ارٍ مَّكِينٍ ﴿٢١﴾ إِلَىٰ قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿٢٢﴾ فَقَدَرْ‌نَا فَنِعْمَ الْقَادِرُ‌ونَ ﴿٢٣﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٤﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْ‌ضَ كِفَاتًا ﴿٢٥﴾ أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿٢٦﴾ وَجَعَلْنَا فِيهَا رَ‌وَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاءً فُرَ‌اتًا ﴿٢٧﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٨﴾ انطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿٢٩﴾ انطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿٣٠﴾ لَّا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّـهَبِ ﴿٣١﴾ إِنَّهَا تَرْ‌مِي بِشَرَ‌رٍ كَالْقَصْرِ ﴿٣٢﴾ كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿٣٣﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٣٤﴾ هَـٰذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ ﴿٣٥﴾ وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُ‌ونَ ﴿٣٦﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٣٧﴾ هَـٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿٣٨﴾ فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ ﴿٣٩﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ ﴿٤١﴾ وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿٤٢﴾ كُلُوا وَاشْرَ‌بُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿٤٤﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٥﴾ كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِ‌مُونَ ﴿٤٦﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْ‌كَعُوا لَا يَرْ‌كَعُونَ ﴿٤٨﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٩﴾ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٠﴾ | به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به فرستادگان پى‌درپى، (۱) كه سخت توفنده‌اند. (۲) و سوگند به افشانندگان افشانگر، (۳) كه [ميان حق و باطل] جداگرند، (۴) و القاكننده وحى‌اند. (۵) خواه عذرى باشد يا هشدارى. (۶) كه آنچه وعده يافته‌ايد قطعاً رخ خواهد داد. (۷) پس وقتى كه ستارگان محو شوند، (۸) و آنگاه كه آسمان بشكافد، (۹) و آنگاه كه كوه‌ها از جا كنده شوند، (۱۰) و در آن هنگام که برای پیامبران (به منظور ادای شهادت) تعیین وقت شود (۱۱) براى چه روزى تعيين وقت شده است؟ (۱۲) براى روز داورى. (۱۳) و تو چه دانى كه روز داورى چيست؟ (۱۴) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان! (۱۵) مگر پيشينيان را هلاك نكرديم؟ (۱۶) سپس از پى آنان پسينيان را مى‌بريم. (۱۷) ما بدکاران عالم را همین گونه هلاک می‌سازیم. (۱۸) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۱۹) مگر شما را از آبى بى‌مقدار(نطفه) نيافريديم؟ (۲۰) و آن نطفه را (از صُلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختیم. (۲۱) تا مدّتى معيّن! (۲۲) و توانا آمديم، و چه نيك تواناييم. (۲۳) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۲۴) مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم؟ (۲۵) چه براى مردگان چه زندگان. (۲۶) و كوه‌هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم. (۲۷) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۲۸) برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مى‌كرديد. (۲۹) برويد به سوى [آن] دود سه شاخه، (۳۰) نه سايه‌دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى‌كند. (۳۱) [دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مى‌افكند، (۳۲) گويى شترانى زرد رنگند. (۳۳) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۳۴) اين، روزى است كه دم نمى‌زنند. (۳۵) و رخصت نمى‌يابند تا پوزش خواهند. (۳۶) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۳۷) اين [همان] روز داورى است شما و [جمله] پيشينيان را گرد مى‌آوريم. (۳۸)اگر چاره‌ای در برابر من (برای فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید.(۳۹) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۴۰) اهل تقوا در زير سايه‌ها و بر كنار چشمه‌سارانند، (۴۱) با هر ميوه‌اى كه خوش داشته باشند. (۴۲) به [پاداش] آنچه مى‌كرديد، بخوريد و بياشاميد؛ گواراتان باد. (۴۳) ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. (۴۴) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۴۵) [اى كافران،] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد. (۴۶) [ولى] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۴۷) و چون به آنان گفته شود: «ركوع كنيد»، به ركوع نمى‌روند. (۴۸) آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان. (۴۹) پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى‌آورند؟ (۵۰) |
| سوره پیشین: سوره انسان | سوره مرسلات سوره‌های مکی • سوره‌های مدنی | سوره پسین: سوره نبأ |
|
١.فاتحه ٢.بقره ٣.آل‌عمران ٤.نساء ٥.مائده ٦.انعام ٧.اعراف ٨.انفال ٩.توبه ١٠.یونس ١١.هود ١٢.یوسف ١٣.رعد ١٤.ابراهیم ١٥.حجر ١٦.نحل ١٧.اسراء ١٨.کهف ١٩.مریم ٢٠.طه ٢١.انبیاء ٢٢.حج ٢٣.مؤمنون ٢٤.نور ٢٥.فرقان ٢٦.شعراء ٢٧.نمل ٢٨.قصص ٢٩.عنکبوت ٣٠.روم ٣١.لقمان ٣٢.سجده ٣٣.احزاب ٣٤.سبأ ٣٥.فاطر ٣٦.یس ٣٧.صافات ٣٨.ص ٣٩.زمر ٤٠.غافر ٤١.فصلت ٤٢.شوری ٤٣.زخرف ٤٤.دخان ٤٥.جاثیه ٤٦.احقاف ٤٧.محمد ٤٨.فتح ٤٩.حجرات ٥٠.ق ٥١.ذاریات ٥٢.طور ٥٣.نجم ٥٤.قمر ٥٥.الرحمن ٥٦.واقعه ٥٧.حدید ٥٨.مجادله ٥٩.حشر ٦٠.ممتحنه ٦١.صف ٦٢.جمعه ٦٣.منافقون ٦٤.تغابن ٦٥.طلاق ٦٦.تحریم ٦٧.ملک ٦٨.قلم ٦٩.حاقه ٧٠.معارج ٧١.نوح ٧٢.جن ٧٣.مزمل ٧٤.مدثر ٧٥.قیامه ٧٦.انسان ٧٧.مرسلات ٧٨.نبأ ٧٩.نازعات ٨٠.عبس ٨١.تکویر ٨٢.انفطار ٨٣.مطففین ٨٤.انشقاق ٨٥.بروج ٨٦.طارق ٨٧.اعلی ٨٨.غاشیه ٨٩.فجر ٩٠.بلد ٩١.شمس ٩٢.لیل ٩٣.ضحی ٩٤.شرح ٩٥.تین ٩٦.علق ٩٧.قدر ٩٨.بینه ٩٩.زلزله ١٠٠.عادیات ١٠١.قارعه ١٠٢.تکاثر ١٠٣.عصر ١٠٤.همزه ١٠٥.فیل ١٠٦.قریش ١٠٧.ماعون ١٠٨.کوثر ١٠٩.کافرون ١١٠.نصر ١١١.مسد ١١٢.اخلاص ١١٣.فلق ١١٤.ناس | ||
پانویس
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۰.
- ↑ معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۸.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۰.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۱۴۴.
- ↑ خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، چ۱، ۱۳۹۲ش.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۱۴۸.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۲۲۷.
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۱.
- ↑ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۴۶.
- ↑ کفعمی، مصباح کفعمی، ۱۴۲۳ق، ص۴۵۹.
- ↑ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۵۵۷.
- ↑ کلمه «عرف» به معناى پى در پى است و به يال اسب كه موهاى رديف دارد، عُرْف گويند. اين واژه به معناى نيك و پسنديده نيز آمده و كلمه «معروف» از آن گرفته شده است. (قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۲ش، ج۱۰، ص۳۴۲)
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
- بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق.
- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تحقیق: صادق حسن زاده، تهران، ارمغان طوبی، ۱۳۸۲ش.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: بیستونی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش.
- قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز درس‌های قرآن، ۱۳۸۲ش.
- کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح للکفعمی، ،قم، محبین، ۱۴۲۳ق.
- محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ ه.ق.
- معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، قم، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۱ش.
پیوند به بیرون